Barry Schouten

Dit is helaas een te kort stukje levensverhaal van een levensgenieter!

Barry is geboren op 3 maart 1993 in Edigem te Belgie. Waarom Belgie? Het was in die tijd in Belgie, oke om een ruggeprik toe te dienen tijdens de bevalling en dat leek mij prettig. Barry had geen haast om geboren te worden, met 40 weken zat hij nog heerlijk in de zachte schoot van zijn moeder. Maar de belgen vinden dat met 40 weken het kindje klaar is dus werd de bevalling gepland. Woensdag 3 maart 1993 hadden alle partijen tijd en is onze Barry geboren. Helaas waren de weeen zo hevig dat er voor een ruggeprik geen tijd meer was. Heb dus net als iedere andere moeder een pijnlijke, maar gelukkig snelle bevalling gehad.

De zwangerschap was niet helemaal gepland, zijn vader en ik waren nog maar heel kort samen, maar toen ik zwanger bleek te zijn wist ik dat dit een bijzonder kind zou zijn. Ik heb 9 maanden met beide handen mijn buik vast gehouden alsof ik toen al bang was hem te verliezen. Toen Barry 9 maanden oud was is zijn vader overleden en werden wij letterlijk 2 handen op 1 buik.

Natuurlijk zijn er "ooms" geweest door de tijd heen, maar die werden of niet goed genoeg gevonden door mij om te vaderen over Barry of werden door Barry zelf afgekeurd. Uiteindelijk was ik zo goed in het vader en moeder zijn, dat ik ben gestopt met zoeken en werd Barry de man in huis.

Barry was een heerlijke baby, met enorme mooie blauwe ogen en altijd vrolijk. Hij had wel veel veel last van allergien, voor honden, katten, paarden, huismijt ed. Daardoor was hij altijd een beetje verkouden, vaak last van benauwdheid en had regelmatig een oorontsteking. Toen hij 2 was kreeg hij buisjes, tot 3 maal aan toe, wat zijn doofheid een beetje geluid gaf, maar uiteindelijk is zijn gehoor altijd wat minder geweest. Eigenlijk moest hij hoorapparaten dragen, maar dat vond hij natuurlijk onzin, want wat je niet hoort mis je niet.

in april 1994 zijn wij met z'n tweeen verhuisd naar Groet, heerlijk huis, goeie buurt, maar ik zat gewoon niet lekker in mijn vel. Heb in februari 1997 de peugeot 207 ingeladen en zijn naar Ibiza gereden. (Daar had ik vroeger al eens een jaar gewoond en gewerkt, en dacht dat het daar allemaal beter zou zijn) Met  Barry op de passagiers plek in zijn autostoel, zonnebril op en zijn met heel veel stops, ik koffie en Barry de speeltuin, zijn we aangekomen in Barcelona en hebben daar de boot genomen.

Was een fijn jaar, casa gehuurd, Barry werd daar 4 jaar en ging naar de kleuterschool en ik ging bij een vriendin in haar horeca zaak werken. Barry zijn spaans ging goed, hij werd poep bruin en genoot van de zon en de zee. Maar uiteindelijk was de zon niet genoeg voor mijn geluk, werken moet je overal, maar dan liever in de buurt van familie en vrienden. Dus alles weer ingeladen en terug naar Groet. Wat hij aan het spaanse avontuur heeft overgehouden was helaas niet meer dan uno, dos y tres :-)

Terug in Groet ging hij naar groep 3 op de Groeterschool. Ik kwam allemaal leuke moeders tegen op het schoolplein, Barry nieuwe vriendjes en toen bleek Groet ook nog eens een heel sociaal dorp te zijn.

Barry was een enorme doener, en wilde op voetbal. Duinrand S, F4, iedere zaterdag langs de lijn met de vaders van zijn teamgenoten. Barry was links en rechts benig, niet heel fanatiek maar voor mij de beste van het team. Ben laatst even bij zijn team gaan kijken, inmiddels A1 en enorme grote gasten geworden, maar de basis van het F team van toen staat nog steeds opgesteld. En uit datzelfde team zijn mooie vriendschappen ontstaan, en ik ben onder de indruk van deze mannen zoals zij met het verlies van Barry omgaan. Er worden volgens mij bij een thuis wedstrijd pinkies bier getapt, omdat Barry daar zo goed in was.

Maar voetbal was niet genoeg voor onze doener, er werd ook veel geskielerd, geskateboard, getennisd, gecrost, gesnowboard en heel veel gevaren. Varen was zijn grootste passie. Als klein ventje rende hij al langs de kustlijn om opgepikt te worden door een moterboot. Hij had al jong een eigen bootje, die ieder jaar toch weer te klein bleek en te weinig pk's had. Ik wilde graag dat hij zou leren zeilen, dus werden we lid van de catamaran club 7.2. Heerlijke plek voor Barry, samen met vriendjes uit school naar het strand om daar hun vrije tijd door te brengen. Maar helaas kon het zeilen hem niet boeien. Niet dat hij dat niet kon, want Barry was bijna overal wel goed in en vond ook alles leuk om te proberen. Maar het allerliefst ging hij gemotoriseerd het water op en voelde zich dan vrij, beetje stunten over de golven of cruizen naar Castricum om een meisje op te pikken en die dan even te showen in Bergen. Kippenpootjes of een ijsje halen op de Mient in Alkmaar was ook een veel gedaan uitje.

Hij heeft ook nog in de wereld van de motercross vertoeft. Samen met zijn vader/vriend Arthur D. werd er een crosser uitgezocht, een outfit in de juiste kleur, want als je er goed uitziet ben je al op de helft. Mama een trekhaak achter de golf gezet, en dan alle afgelegen plekken op zoeken waar Barry met zijn cornuiten konden rijden. Cornuiten!! Want alleen crossen is niet gezellig. Er stonden dus wekelijks 3 crossers, soms 3 en een kleine crosser, op de aanhanger en daar horen dan ook 3 en een halve crossvriend bij + laarzen en helmen. Je begrijpt de golf zat propvol en ik was de hele dag zoet. Maar net als met al zijn andere bezigheden, wist ik precies hoe het weekeind eruit zag en dat was altijd weer heel gezellig. Want ik kan achteraf gezien toch maar heel blij zijn met alles wat we samen hebben beleefd en ondernomen.

Eindelijk werd Barry 16, voor zijn gevoel duurde dat een eeuwigheid, en er werd een mooie zilverkleurige Vespa gekocht. Vanaf dat moment zijn onze paden paralel gaan lopen, met af en toe een kleine correctie van mijn kant, want die scooter bracht hem zijn vrijheid om de wereld zonder zijn moeder te ontdekken. Je kwam hem werkelijk overal tegen, ik geloof dat hij in 1 jaar 13.000 km heeft gereden. Hij deed net genoeg op school, onderhield al zijn vriendschappen, was op bijna elk feestje te vinden, familie werd niet vergeten en was ook nog bijna altijd op tijd thuis. Hij wilde werkelijk niets missen en snapte niet dat het niet altijd weekeind kon zijn. Zijn laatste dag, was tot de laatste minuut een prachtige dag, een diploma, zon, zee, vrienden, eten en drinken en tot slot een ritje langs zee. Een dag om nooit te vergeten...............................

Barry Schouten je was een heerlijke vent in je veel tekorte leven. In onze harten leef je voort, dank voor alle mooie herinneringen.

Hou van jou

mamma xxxxxxxxxxxxxxx