Inmiddels is Marjan gearriveerd, gezond en wel en keurig op tijd. Ik had de duikboot van half 9, ben dan om 10 uur in Saigon, een half uur met de taxi afhankelijk van de drukte op de weg. Die was behoorlijk vandaag, heeft natuurlijk alles met het Chinese Nieuwjaar te maken. Ook op de luchthaven was het veel drukker dan normaal, iedereen bezoekt of gaat zijn familie bezoeken en slepen van alles met zich mee.
Ook langs de weg zijn er nog veel meer spullen te koop dan anders, pakketten met drank en eten en heel veel bloemen. Gele bloemen, zonnebloemen, gele bollen anjers en boompjes met gele gelukbloemen. Die kreeg ik vandaag van de dames van de receptie in het hotel, lijkt op een bonsai boompje, zonder blaadjes maar alleen gele knopjes, deze bloeien eens per jaar tijdens de Chinese jaarwisseling en staat voor geluk. De rest van het jaar zou je hem wel willen weggooien.
Parken en staten zijn versierd, met de gele bloemen en de rode met gouden Chinese tierlantijnen, mijn cafeetje naast het weeshuis is dicht en er zullen wel meer winkels sluiten. Zondagavond is hier de jaarwisseling, en woensdag zal het gewone leven weer op gang komen. We zien wel, wij hebben het deze week druk met de kinderen. Marjan heeft op haar werk geld opgehaald, de boys hebben hun overgebleven dongs gedoneerd dus we kunnen de hele week leuke uitjes met de kinderen gaan maken. Ik dacht zelf aan zwembaduitjes, helaas kan dat niet met de kleintjes omdat degene met hiv heel vatbaar zijn maar in het park is momenteel een kinderkermis dus dat is ook een optie.
De mannen zijn vanmorgen veilig in Nederland aangekomen, eindelijk een goede nacht gemaakt. Het afscheid was alles behalve emotioneel, wat zijn mannen toch heerlijk eenvoudig, "doei, en see you". Mooi boy zag er natuurlijk onberispelijk uit, rockstar verlopen zoals het hoort, cliniclown gaat voor een her-lift en Andre had de kleur van zijn shirt, gebroken wit. Morgen gaat grote dikke baas weer naar huis, het werk zit er hier voor nu even op, tijd voor nieuwe projecten?
Mar heeft nu al zadelpijn, te laag framepje waarschijnlijk. We waren uitgenodigd bij een van de Dobla jongens en die woont misschien net iets te ver fietsen voor iemand die een vlucht van 14 uur achter de rug heeft. Uiteindelijk krijg ik ze toch allemaal op de fiets en ze vinden het nog leuk ook.
Trust
x