Nieuws

dag 33   (20-12-2011)

Vanmorgen de 5 miljoen dong afgegeven van mijn collega’s van Sissy Boy! My Huong, het hoofd van de vrijwilligers en van de stichting ‘Pour les Enfants des Rizieres’ en haar staf zullen het spenderen aan kerstcadeautjes voor de kinderen. Ook wordt er voor de feestdagen rijst e.d van ingekocht voor de 130 hulp behoevende families, waarvan de kinderen onderwijs van de stichting krijgen. Ze was er heel blij mee en ik moest iedereen hartelijk bedanken. Van Dobla hadden we een doos chocolaatjes mee gekregen, lekker om uit te delen op kerstavond. Vrijdag ochtend zullen de kleintjes hun cadeautje krijgen van een als kerstman verklede nurse, en zaterdag, kerstavond gaan de oudere kinderen naar het schoolcenter in Long Hai om gezamenlijk kerst te vieren. Daar ben ik niet bij, want dan zitten Wendy en ik hopelijk aan een dikke cocktail op het dakterras van het Sheraton in Saigon. My Huong zal het voor ons vastleggen.

Daarna even met Juriaan, Dobla, een cappuccino gedronken bij ‘Nine’, een Frans getint restaurant met baguettes, bonbons en franse wijnen buiten al het andere op de enorm gevarieerde kaart, van hamburgers tot noedels, net zoals bij alle andere restaurants, ik heb nog nooit zulke uiteenlopende overvolle menu kaarten gezien. De baguettes zijn er geweldig, de cappuccino oké. Voor een goeie kop koffie ga ik naar Jan en Chi, die hebben een pistonkoffiemachine en de juiste melk. Bij de Apple store langs voor Juriaan zijn Iphone, die was gecrasht, en om de wachttijd vol te maken zijn we een rondje gaan toeren op de scooter. Je merkt echt dat het winter wordt, de wind wordt koeler, en het regent iets vaker. Zo grappig, in het weeshuis hebben de baby’s nu sokjes aan, maar wel met zweet op hun kleine ruggetjes.
 
Vanmiddag memorie en domino gespeeld met wat kinderen, alle kids lukt niet in een middag dus er zijn altijd wel een paar teleurgestelde smoeltjes, maar morgen is er weer een dag.
Er liep ook een meisje/vrouwtje in het weeshuis rond en bemoeide zich eigenlijk alleen met Lam, zie foto. Nam er verder weinig notie van want er zijn wel vaker vreemde gezichten, maar uiteindelijk werd duidelijk dat dit de moeder van Lam is, mijn hemel daar kreeg ik toch wel een enorm brok van in mijn keel, de wetenschap dat ze op de een of andere manier niet voor haar eigen kind kan zorgen en straks weer alleen weg moet. Gelukkig wordt haar kind goed opgevangen, maar toch………………..
 
Ben moe, ga morgen aan de story ‘Zusjes Schouten in Mekong delta’ verder.
 
Trust
x